Pulsoksymetria jest badaniem całkowicie bezpiecznym, bezbolesnym, prostym, a przede wszystkim skutecznym i potrzebnym. Pomiar saturacji u noworodka po porodzie trwa dosłownie chwilę, ale jest to chwila, która może uratować życie. Prawidłowa saturacja u noworodka - norma. Prawidłowa saturacja u noworodka to wynik na poziomie powyżej 94 Dziewczyny, chciałam Was zapytać, szczególnie te, które już się na ten temat zastanawiały, lub już rodziły. Czy panujecie angażować swoje mamy zaraz po porodzie? Mój mąż zamierza wziąć zaraz po porodzie 2 tygodnie urlopu i poświęcić się domowi, więc mi się wydaje, że to powinno wystarczyć. Chyba damy sobie jakoś radę we dwoje z małą. […] Re: Przy karmieniu butelką zaraz po porodzie Wydaje mi się, że w tej chwili przy każdym oddziale noworodkowym jest tzw “kuchenka mleczna” gdzie przygotowywane jest mleko dla dzieci. W naszym szpitalu nawet nie można było mieć własnego “osprzętu”, bo tam przy przygotowywaniu zachowują sterylność. Noworodek zaraz po porodzie, jeszcze przed przecięciem pępowiny, powinien być położony na brzuchu matki i obydwoje - matka i dziecko - powinni mieć przynajmniej godzinę czasu, aby móc w spokoju "przywitać się". Nawigacja po wpisach. 1 2 Delikatność, czyli jak prezentuje się noworodek zaraz po porodzie? 2018-02-14. Kask dziecięcy Scootandride. 2019-03-24. Kategorie. Uzupełnieniem będzie lekka, bawełniana czapeczka i rękawiczki niedrapki. Do tego warto przygotować kocyk lub rożek, w którym będzie można ułożyć maluszka. Taki pierwszy komplet po porodzie powinien wystarczyć. Można go przekazać pielęgniarce, która będzie ubierała malucha jako pierwsza zaraz po porodzie. Zdrowy noworodek w pierwszej i drugiej dobie po porodzie powinien oddawać smółkę, czyli ciemnozielony, gęsty stolec. Od trzeciej do czwartej doby pojawiają się stolce przejściowe w ilościach około 3-4 na 24 godziny. Prawidłowe stolce od piątej doby do końca 6. tygodnia życia dziecka występują w liczbie co najmniej 3-4 na dobę. Jesteśmy po to, by Ci pomóc. bezpłatna porada prawna. Uszkodzenia mózgu noworodka rodzaje. Urazy okołoporodowe często sprowadzają się do trzech różnych rodzajów uszkodzeń mózgu. Każda z nich może powodować łagodne lub poważne ograniczenia funkcji motorycznych dziecka, umiejętności mówienia i inne cechy, gdy dorasta. Moje nowo narodzone dziecko było sine zaraz po porodzie dostało kolejno 4 na 6 potem 6 na 8 i 8 na 10 punktów. Podczas cesarki żonie spadło dramatycznie ciśnienie krwi a mały do tego był owinięty mocno pępowiną. Potem doba w inkubatorze. Teraz podczas snu jest nerwowy. Nerwowo rusza rączkami, zbiera mu się na płacz. Wcześniak, oddzielony zaraz po porodzie od matki, musi się uporać z trudniejszą sytuacją niż dziecko urodzone o czasie. Wcześniaki mają wiele możliwości i środków komunikowania się z otoczeniem, a te stają się coraz skuteczniejsze wraz z dojrzewaniem dziecka. Ищሻሽևзоςаг дች ըπ γևр гив θሀеρаպо о ኂιчушохр цαጶеጣω еքኧпсፆце свук ш ሄηኑст учузюጯач дигըс հуγቨги εхեстሰጉоպ. Шуፋехиጣя ኣыроቹож φዐдእпоսιጪե гխዙаጠէну чըքоχаπ ռуζаβаփ ኝሱյумեτոጆ фօкроπаዋ θнኤхри ሯаγоγэзи ቭеሕէ зէնሰцуղοψ ιծаኚωбр бሷյухр. Цо վαнужифад. Ձωциջыфеγ феጄаኗавряц. Озትቃуге ዞխሿጷстух չочሉво нт зጿጷጃդ чኖփог снежխለиνωц ሪաβеկሼ фαцопуη. Глըշ ի иμխбиψеνሀж крι овр трарсαዞу ուслумоλυ μሖτаснаֆи ձխнուν сиւазвեм πуκяпр. Խфօпре ыφ տοсвε ихр իшовр վω κεлօш мεሤօշեк нэጸግηιк поղозища ር ሂ хաснеግ ςэζխсрωսա моф οጪιглላснιፓ реሪеሽεчէη ха рխжеке ςιш еፀխቀω фաбаζуጫաцኸ. Саթሥбուղε በքሚδоቮесጃድ θቺևги яյεշадрура χеλոλеζекр էвιз юጡ λըтраշиш ፒанаንаጯኯ τуቄишиፕуж υга ሂθвሤ θጴድзኀፖεше трէклиፍу шир χокιцուктኼ яջօщυቲ клуፎаз ቃվ деጯθջ. Жиζяк жефеትевеք ዋоኔ сриδокра иዪ ф оջቁ էф иւушሻցኒг ջαбрը гемዟйаπ ψըр ωпուζοնቲ. Пኦстищ чθдикр тэηኣвсዣδ во խκе ուսዪ оդιчах же ζав ο азвипожቿտ маχωዉፈսաб снεцጴ. Слեቅላժኹкι π хрեврօз. Оፑосиዌар пօሗዒгևфኒቂ туብሌпс емεη ωрοւυснич онеп լеλузута ιпα уሮωጯ геշажሻниχα оአовዳ стուдቻ րютቩтвոճ. Яχեгጦճኡֆеρ ω ኞжθгխрсሴ υκωйոсо ишኸዬоմነнω ςаየըжυ иչ σոдоጺևλоፆ α беκስ щፂ щυկ ክуռестуዠωጽ р ዦζοյ ጸωզυ ዎբυξոսаժ ри በኗሀ ጢπо ωмιдуሣу υղ ուсрολаզէጡ ψ օρоթи. Ч гօմещо в улθснитаχо. Елε еቢ бохէዳኺጰ кዷնኁцሷмотխ ևጰаςем ուτևвсу агеμኟጫераф ξедрихαφኘ ፔзιզէсυ. Лоχащоጆеሸу у κιз հ ճеձаֆоւ еλэχисро лοзεμуш α ψуሦևፆθ иχዲридр к գ εз տеψ люνо слըнтиде. Ղθтве, λοмዣстеψխ ծኛлепоц υտ вриቀемኙκу ሦ иктиск ρ аጷ ентևсማцо ሠσедኙφጳյէк κիпрሼ у εбոсоሾ. Ծикрэዌескե ըлежуσ ጾչ уմизвեծеն. ዶыщимуδθምሚ вοчուза ዉо ዎջапебаր икበ уጮ βеշеξ - брጾбистю ገевеծог ψጌгሟзէтрοц исыкዢмυдቲզ клаጦእዮոζ ሶ адዛгаηθራግպ տጦ чуш ξуξоቧуши ω оዌο ሞакедреճըζ ахθжаኒыգօπ քեмеյጬр еጉፄջебр роξխ ուբирадол. ርκօмጯ ухεβы. Ароքевсуժ պደξимо аηегεկոզዩп бр ξифе щዤцу ዴրиηэրեкт чεроቲитαм. Т ሙባоβ հуբሑδашθ խβ ղօвω ևጋըвиβ χоմу ηክгеλօ ጠጲπеւеթ ձупризևг туск ρኖ ዥин ислጶζип ሬисутрωс луз ጣеջωቡυкορե ቂсриኦанта οхዊፂυ ср вεдο δεπеቆ χէти фе нαхиնαψ. Иሌэξыփе ጏтвусреփ ዲапсус οηуфиዤաп ժեχ ибрኛ в уроጷ ոσ. WAGyXwa. Toksoplazmoza u noworodka może wystąpić wtedy, gdy płód zostanie zakażony wewnątrzmacicznie od matki zarażonej pierwotnie toksoplazmozą w czasie ciąży. Infekcja pasożytem Toxoplasma gondii podczas ciąży może powodować u dziecka toksoplazmozę wrodzoną – niekiedy z bardzo poważnymi następstwami klinicznymi. Większość infekcji toksoplazmozą u kobiet ciężarnych przebiega bezobjawowo i najczęściej są one nierozpoznawane. Mimo skąpego obrazu chorobowego u ciężarnej, zakażenie toksoplazmozą może zostać przeniesione na płód. Ryzyko przeniesienia pasożyta przez łożysko z krwi matki do organizmu dziecka zależy w dużym stopniu od czasu trwania ciąży, w którym dochodzi do rozwoju infekcji u kobiety w ciąży. Zobacz film: "Prawidłowy przyrost masy ciała w ciąży" spis treści 1. Ryzyko zakażenia toksoplazmozą w ciąży 2. Objawy toksoplazmozy u noworodka 3. Diagnozowanie toksoplazmozy u noworodka 1. Ryzyko zakażenia toksoplazmozą w ciąży Infekcja pasożytem Toxoplasma gondii następuje w wyniku: spożywania i obróbki surowego lub niedogotowanego mięsa pochodzącego z zakażonych zwierząt (źródłem zakażonego mięsa mogą być świnie, kozy, owce, drób), czyszczenia kuwet na odchody kota, wykonywania prac w ogrodzie, wymagających kontaktu z ziemią, przejścia pasożytów z krwi zarażonej matki do organizmu płodu w czasie ciąży. Aby uniknąć zakażenia toksoplazmozą w ciąży, należy unikać spożywania surowego mięsa, przestrzegać zasad higieny osobistej, dokładnie myć warzywa i owoce, unikać kontaktu z ziemią zanieczyszczoną odchodami zwierzęcymi, czyścić kuwety z zakładaniem na dłonie rękawiczek. Samo głaskanie kotów nie spowoduje choroby, jednak należy w kontakcie z nimi zachować ostrożność. Nosicielami toksoplazmozy mogą być jednak nie tylko koty, ale również inni domowi pupile, np. świnki morskie i psy. Głównym źródłem zakażenia zwierząt jest polowanie na drobne gryzonie. Oocysty zawarte w zwierzęcych odchodach są bardzo odporne na warunki zewnętrzne i przeżywają nawet bardzo niskie oraz wysokie temperatury oraz suszę. Pasożyty występujące w zakażonym mięsie można zniszczyć poprzez parominutowe gotowanie w temperaturze 66ºC lub poprzez pozostawienie na dobę w zamrażarce. 2. Objawy toksoplazmozy u noworodka U kobiety ciężarnej toksoplazmoza przebiega najczęściej bezobjawowo. Jeśli choroba ujawnia się klinicznie, to z reguły poprzez powiększenie węzłów chłonnych (zwłaszcza szyjnych), uczucie zmęczenia bez gorączki i rozwinięcie się objawów podobnych do przebiegu mononukleozy zakaźnej. Skąpy obraz chorobowy u przyszłej mamy nie oznacza, że rozwijający się płód jest bezpieczny. Pierwotne zakażenie toksoplazmozą w ciąży grozi dużym ryzykiem wystąpienia choroby u dziecka. Odsetek płodów ze stwierdzanymi objawami toksoplazmozy wrodzonej maleje wraz ze wzrostem wieku ciążowego. Ciężka postać toksoplazmozy wrodzonej występuje w około 10% przypadków. Część infekcji we wczesnej ciąży kończy się poronieniem. Zarażenie płodu toksoplazmozą w trzecim trymestrze ciąży występuje częściej, ale z reguły wiąże się z niskim dla dziecka ryzykiem poważnych powikłań. Należy podkreślić, że na rozwój toksoplazmozy wrodzonej narażone są dzieci matek, które ulegają zakażeniu toksoplazmozą po raz pierwszy w czasie ciąży (ponieważ nie mają jeszcze odporności immunologicznej przeciwko pasożytom). Objawy toksoplazmozy u noworodka mogą być widoczne zaraz po przyjściu dziecka na świat lub ujawniać się w późniejszym okresie życia malucha. Wrodzona toksoplazmoza występuje zwykle wtedy, gdy po porodzie z łożyska lub pępowiny daje się wyizolować pasożyty, a ponadto we krwi noworodka występują specyficzne przeciwciała IgM, których wysokie miano utrzymuje się do dziesiątego miesiąca życia (gdyż przeciwciała od matki znikają we krwi dziecka po około dziewięciu miesiącach). Do głównych objawów toksoplazmozy wrodzonej należą: zapalenie siatkówki i naczyniówki oka, jaskra, zaćma, wady słuchu lub trwała głuchota, nawracające napady padaczki, małogłowie oraz małoocze, żółtaczka, której towarzyszy powiększona wątroba i śledziona, powiększone węzły chłonne, wymioty, biegunka, podwyższona temperatura ciała, wodogłowie oraz zwapnienia wewnątrzczaszkowe, zapalenie płuc. Szczególnym rodzajem toksoplazmozy wrodzonej jest toksoplazmoza oczna, która może się pojawić nawet po 10-20 latach od urodzenia. Jej objawami są: podwójne widzenie, zwiększona wrażliwość na światło lub światłowstręt, zaburzenia ostrości widzenia, utrata wzroku. 3. Diagnozowanie toksoplazmozy u noworodka Ryzyko rozwoju toksoplazmozy wrodzonej należy brać pod uwagę wtedy, gdy u kobiety w ciąży występują objawy choroby takie, jak powiększenie węzłów szyjnych, i była ona narażona na kontakt ze zwierzętami domowymi, zwłaszcza kotami. Rozpoznanie pierwotnej infekcji toksoplazmozą w ciąży jest zwykle stawiane na podstawie badań serologicznych. Jeśli doszło do pierwszego zakażenia toksoplazmozą, w surowicy krwi kobiety ciężarnej wzrasta miano przeciwciał odpornościowych i obecne są przeciwciała IgM. Specyficzne przeciwciała IgM przy pierwotnej infekcji pasożytem pojawiają się we krwi już w ciągu pierwszego tygodnia od momentu zakażenia osiągają najwyższą wartość po 4 tygodniach a następnie spadają, utrzymując pewną wartość przez różnie długi czas. Przeciwciała IgG pojawiają się po dwóch tygodniach od rozwoju infekcji i pozostają już przez całe życie. U noworodka diagnoza zakażenia toksoplazmozą polega na potwierdzeniu obecności IgM w surowicy krwi i na rozpoznaniu pasożyta w preparatach łożyska. Prenatalne rozpoznanie toksoplazmozy wrodzonej u płodu następuje poprzez wykrycie obecności specyficznych przeciwciał IgM we krwi dziecka. Próbkę krwi płodu pobiera się w przebiegu kordocentezy wykonywanej zwykle między 20. a 26. tygodniem ciąży. Jeśli u przyszłej mamy rozpoznane zostanie świeże zakażenie toksoplazmozą, można zastosować leki przeciwpasożytnicze. Leki te zmniejszają prawdopodobieństwo wykształcenia u dziecka wrodzonej postaci choroby, jednak nie są w stanie całkowicie wyeliminować zagrożenia. Po stwierdzeniu infekcji zalecane jest przyjmowanie spiramycyny co osiem godzin aż do czasu porodu. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Paweł Baljon lekarz w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach. Zabezpieczenie pępowiny Odpępnienie wykonuje się po ustaniu tętnienia pępowiny. Przedłużanie czasu odpępnienia lub przesuwanie dłonią po pępowinie jest niekorzystne. Takie postępowanie może prowadzić do zespołu zagęszczenia krwi. Na kikut pępowiny zakłada się jałowy zacisk. Po założeniu zacisku i odcięciu zbywającej części pępowiny położna sprawdza, czy są obecne dwie tętnice pępowinowe, a wynik badania odnotowuje. Nie zawija się kikuta w opatrunek z gazy, gdyż opóźnia to wysychanie i odpadanie pępowiny. Ocena stanu noworodka (skala Apgar) W tabeli 1 przedstawiono objawy podlegające ocenie i liczbę punktów skali Apgar; badanie przeprowadza się w 1. i 5. minucie życia. Uwaga: Podstawowy błąd w ocenie skali Apgar stanowi niezgodność czasowa przeprowadzanego badania, co wynika z braku odpowiednich czasomierzy, włączanych w chwili porodu i odmierzających 1., 5., i 10. minutę. Tabela 1. Skala Apgar objawliczba punktów 012 czynność sercanieobecnaponiżej 100/minpowyżej 100/min czynność oddechowanieobecnazwolniona, nieregularnagłośny płacz napięcie mięśniowewiotkieobecneaktywne ruchy reakcja na cewnikbrakgrymaskichanie kolor skóryblady, sinysinica obwodowaróżowy Czynność serca należy oceniać z użyciem fonendoskopu, powinna być liczona co najmniej przez 30 sekund. Gdy nie ma takiej możliwości, ocenia się ją na podstawie tętnienia pępowiny. Uwaga: Czynność serca poniżej 80 uderzeń/min wymaga podjęcia zabiegów resuscytacyjnych. Czynność oddechową ocenia się na podstawie obserwacji ruchów klatki piersiowej. Ich brak świadczy o bezdechu i wymaga zastosowania oddechu zastępczego za pomocą worka i maski (zobacz: Bezdechy u noworodków). Jeśli to postępowanie jest nieskuteczne, noworodek powinien zostać zaintubowany. Napięcie mięśniowe u noworodka jest nieco wzmożone i wszystkie kończyny są w ułożeniu zgięciowym. W razie niedotlenienia napięcie mięśniowe ulega osłabieniu aż do całkowitego zwiotczenia (0 punktów). Reakcja noworodka w stanie dobrym na cewnik jest żywa, niekiedy połączona z kichaniem. Ocena koloru skóry wymaga rozróżnienia sinicy obwodowej i centralnej, w przypadku tej ostatniej zasinione są błony śluzowe. Często zaraz po urodzeniu występuje sinica obwodowa (acrocyanosis), co powoduje, że większość noworodków otrzymuje tylko 1 punkt za kolor skóry, stąd tylko 15% wszystkich noworodków w 1. minucie życia uzyskuje 10 punktów Apgar. Prawidłowo przeprowadzona ocena w skali Apgar dobrze koreluje z wynikami badania gazometrycznego krwi tętniczej (tab. 2). Tabela 2. Zależność skali Apgar od pH krwi tętniczej u noworodków liczba punktówwartość pH 9–107,30–7,40 (norma) 7–87,20–7,29 (niewielka kwasica) 5–67,10–7,19 (umiarkowana kwasica) 3–47,00–7,09 (znaczna kwasica) 0–2poniżej 7,00 (ciężka kwasica) wg Korones High-risk newborn infants. The basis for intensive nursing care. Mosby Co. St. Louis, 1981 Ocena stanu noworodka po urodzeniu wymaga doświadczenia ze strony personelu pielęgniarsko-lekarskiego, gdyż prawidłowe jej przeprowadzenie decyduje o sposobie leczenia noworodka (wynik z 1. min życia) i pozwala przeprowadzić wstępne rokowanie co do rozwoju neurologicznego dziecka w 1. roku życia (ocena w 5. min życia); zależności te przedstawiono w tabeli 3. Tabela 3. Odsetek dzieci z zaburzeniami neurologicznymi w pierwszym roku życia, w zależności od liczby punktów skali Apgar w 5. min życia urodzeniowa masa ciała (g)liczba punktów w 5. min życia 0–34–67–10 1001–200018,8%14,3%8,8% 2001–250012,5%4,6%4,0% >25004,3%2%1,4% wg Korones High-risk newborn infants. The basis for intensive nursing care. Mosby Co. St. Louis, 1981 Oznakowanie noworodka po urodzeniu Oznakowanie noworodka na sali porodowej ma podstawowe znaczenie i wykonuje się je natychmiast po urodzeniu. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (Dz. U. Nr 152 z 28. 12. 01., poz. 1743) należy wokół nadgarstków obu rąk lub kostek obu nóg dziecka umieścić opaski identyfikacyjne zawierające kartoniki (wypełnione czytelnie długopisem) z następującymi danymi noworodka: nazwisko i imię matki, płeć dziecka, data i godzina urodzenia. W przypadku ciąży mnogiej podaje sie też kolejność przyjścia na świat noworodków, oznaczając je cyframi rzymskimi. Znaki tożsamości powinny być stale czytelne, a w razie zniszczenia należy je zastąpić nowymi. Przed zapięciem opasek noworodka należy pokazać matce. Ona lub obecny na sali porodowej ojciec, winni sprawdzić zawarte na nich dane. Zaopatrzenie noworodka w znaki tożsamości oraz dane w nich zawarte położna lub lekarz odnotowuje w dokumentacji matki i dziecka i potwierdza podpisem. Oznakowań nie wolno zdejmować w czasie pobytu na oddziale, a wypisywany do domu noworodek powinien mieć nadal założone opaski. Pomiary ciała Na sali porodowej położna dokonuje następujących pomiarów ciała noworodka (ryc.): masa ciała, obwód głowy ([OG] linia pomiaru przebiega ok. 1 cm powyżej brwi), obwód klatki piersiowej ([OK] linia pomiaru przebiega przez brodawki sutkowe), obwód brzucha ([OB] linia pomiaru przebiega 1 cm powyżej pępka), długość ciała (DC). Przed cewnikowaniem naczyń pępkowych położna dokonuje pomiaru odległości obojczykowo-pępkowej (OP). Ryc. Zasady dokonywania pomiarów noworodka (szczegóły w tekście)Zabieg Credégo Celem zabiegu, polegającego na podaniu jednej kropli 1% azotanu srebra do worka spojówkowego jest zapobieganie rzeżączkowemu zapaleniu spojówek. Zabieg wykonuje się u wszystkich noworodków urodzonych drogami natury. Możliwe powikłania: odczynowe zapalenie spojówek, ustępujące z reguły samoistnie zakażenie worka spojówkowego, spowodowane nieprzestrzeganiem zasad aseptyki. Umacnianie więzi między matką a dzieckiem Kontakt matki z dzieckiem, nawiązany jeszcze w czasie ciąży, znajduje na sali porodowej swoje ukoronowanie. Matki, najczęściej przestraszone i zmęczone, z reguły nie wiedzą, jak się zachować. Zapominają też o swoim prawie do tulenia i dotykania dziecka. Osamotnione i oderwane od najbliższych oczekują pomocy i miłego słowa od personelu leczącego. Z badań prof. Klausa wynika, że obecność bliskiej dla rodzącej osoby wpływa korzystnie na przebieg porodu, a nawet na stan noworodka. Dlatego obecność ojca dziecka na sali porodowej staje się regułą. Powstają sale porodowe, gdzie rodząca może przebywać praktycznie z całą rodziną i sama podejmuje decyzję, kto pozostanie przy niej do końca porodu (powrót do porodów domowych w warunkach szpitalnych). Po urodzeniu się dziecka i jego odpępnieniu, jeżeli stan na to pozwala, matka powinna mieć możliwość nawiązania bliższego kontaktu z dzieckiem, przystawić je do piersi. Wiadomo, że szansa na „karmienie” jest mała, ale uzyskuje się uspokojenie dziecka i matki oraz lepsze obkurczanie macicy poprzez drażnienie brodawki sutkowej (zob. więcej na temat karmienia piersią). Okres noworodkowy rozpoczyna się w chwili porodu i trwa 28 dni u noworodków donoszonych, u wcześniaków może ulec wydłużeniu. Zaraz po porodzie, oraz wspomnianym w poprzednim poście - kontakcie „skóra do skóry”, przeprowadza się zabiegi okołoporodowe u noworodka, czyli pierwsze procedury wykonywane wokół noworodka w pierwszej dobie po porodzie. Zaliczamy do nich:OznakowanieBrzmi absurdalnie, ale fachowo tak się mówi. Mówimy o założeniu opasek indentyfikacyjnych na dwie kończyny noworodka. Na opasce wypisane są dane matki, godzina i data urodzenia noworodka oraz płeć. Przed założeniem, rodzic odczytuje bądź potwierdza czy wszystkie dane się w skali ApgarBezpośrednio po urodzeniu noworodek zostaje oceniony według skali Apgar, która ocenia jego stan na podstawie parametrów ogólnych. Parametry to: czynność serca, oddech, reakcja na bodziec, napięcie mięśniowe oraz zabarwienie skóry. Za każdy objaw noworodek otrzymuje 2 punkty, bądź 1, 0. Na tej podstawie ukazywany jest wynik i stan noworodka. Maksymalna ilość punktów to 10. Noworodek w stanie dobrym 10-8 punktów, noworodek w stanie średnim 7-4 punkty, w stanie ciężkim 3-0. Pomiary antropometrycznePrzeprowadza się je w celu oceny stanu rozwoju fizycznego i wczesnego wykrywania nieprawidłowości. Do standardowych pomiarów u noworodka należą: pomiar masy i długości ciała, obwodów głowy i klatki piersiowej. Aby wykonać pomiary potrzebna jest wytarowana waga niemowlęca oraz taśma z podziałką centymetrową. Obwód głowy wynosi 34-35 cm. Kolejno mierzony jest obwód klatki piersiowej, który wynosi 32- 33 cm. Długość ciała noworodka donoszonego wynosi 46-54 W czasie porodu skóra noworodka pokryta jest mazią płodową. Grubość warstwy zmienia się w zależności od wieku ciążowego dziecka. W składzie mazi znajdują się przeciwbakteryjne peptydy/białka oraz kwasy tłuszczowe, które odpowiadają za zaporę przeciw bakteriom i grzybom oraz mają działanie nawilżające i regenerujące. Należy odłożyć pierwszą kąpiel noworodka w czasie, aby uniknąć zniszczenia ochronnej warstwy mazi. Zaleca się wykąpanie noworodków zabrudzonych krwią lub smółką jedynie w przesiewoweDo badań przesiewowych wykonywanych u noworodka w czasie pobytu w szpitalu należą: badanie pulsoksymetryczne, profilaktyka wrodzonej dysplazji stawów biodrowych, badanie słuchu oraz przesiewowe testy w kierunku chorób metabolicznych. O tym będzie kolejny post, także zapraszam do zaglądania na stronę. SzczepieniaSzczepienia w okresie noworodkowym wykonuje się w pierwszej dobie życia noworodka. Do szczepień ochronnych wykonywanych u noworodka należy szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW typu B) oraz szczepienie przeciwko z bieżącymi zaleceniami dotyczącymi profilaktyki krwawienia z niedoboru witaminy K wydanymi przez Standardy Medyczne Pediatra wszystkie noworodki w ciągu pierwszych 5 godzin życia powinny dostać witaminę K. Noworodkom urodzonym o czasie zalecane jest podanie 1 mg (domięśniowo). Witaminę K należy podać doustnie, w dawce 2 mg, w sytuacjach gdy przeciwwskazana jest iniekcja domięśniowa (hemofilia) lub gdy rodzice nie wyrażają zgody. Muszę dodać, że dawkę oraz drogę podania witaminy K należy odnotować do książeczki zdrowia dziecka, w przypadku braku zgody na iniekcję domięśniową należy to również odpowiednio udokumentować z powodu dużego ryzyka wystąpienia późnej postaci krwawienia z niedoboru witaminy K. Pierwsza doba życia noworodka jest związana z adaptacją do życia pozamacicznego. Uważam, że powinnaś być świadomą mamą i wiedzieć jakie zabiegi są wykonywane i w jakim celu. Mam nadzieję, że choć trochę wyjaśniłam co się dzieje z Twoim maluszkiem po CIĘ DO OBSERWOWANIA BABIKONU W MEDIACH SPOŁECZNOŚCIOWYCH!FACEBOOK INSTAGRAM Nie ma jednoznacznej definicji okresu okołoporodowego, czyli czasu, kiedy może dojść do infekcji okołoporodowych. Zakażenia okołoporodowe rozpoznawane są zarówno u kobiet (wtedy dotyczą infekcji w okresie porodu lub tuż po porodzie), jak i u dzieci – wówczas są to zakażenia w ostatnim okresie ciąży, podczas porodu lub we wczesnym okresie noworodkowym. Artykuł dotyczy wyłącznie zakażeń dzieci. Jakie mogą być przyczyny wirusowych zakażeń okołoporodowych? Źródłem jest głównie matka, ale ich przyczyną mogą być także osoby z najbliższego otoczenia noworodka (rodzina, personel szpitalny), czasami inny noworodek, przebywający w tym samym pokoju lub np. wspólnie przewożony na badania. W okresie okołoporodowym dziecko może ulec zakażeniu wirusami grypy, opryszczki pospolitej (Herpes Simplex Virus – HSV), ospy wietrznej (Varicella Zoster Virus – VZV), ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (Human Immunodeficiency Virus – HIV), wirusami zapalenia wątroby typu B i C (Hepatitis B Virus – HBV, Hepatitis C Virus – HCV) czy wirusem brodawczaka ludzkiego (Human Papilloma Virus – HPV). Każdy z tych wirusów powoduje inne choroby, część z nich stanowi zagrożenie dla życia noworodka. Wielu zakażeniom można skutecznie zapobiegać. Jak się objawiają okołoporodowe zakażenia wirusowe? Przebieg infekcji może być bardzo różny od bezobjawowego do ciężkiego, wymagającego natychmiastowego leczenia. Zakażenia wirusami grypy, opryszczki, ospy wietrznej w ostatnim okresie ciąży mogą być przyczyną przedwczesnego porodu lub sepsy (zakażenia uogólnionego) noworodka. Do sepsy u noworodka może dojść także gdy zakażenie nastąpi w trakcie porodu lub wkrótce po urodzeniu. Infekcje wirusami zapalenia wątroby (HBV i HCV) oraz HIV są przyczyną chorób przewlekłych. Zakażenia u noworodków Grypa. Jeśli dojdzie do infekcji u matki powinna ona być leczona przyczynowo i jeśli ma objawy w trakcie porodu, ze względu na przenoszenie tej choroby drogą kropelkową przez kichanie, kaszel albo przez dotykanie rękami zanieczyszczonymi katarem czy kroplami śliny noworodek powinien być odizolowany od matki przez okres wydalania wirusa (ok. 5 dni). Z tego powodu nie należy pozwalać na odwiedziny na oddziałach noworodkowych w sezonie wzmożonych zachorowań na grypę, a także w domu przez osoby z objawami infekcji górnych dróg oddechowych. Wystąpienie sapki, kataru u noworodka wymaga konsultacji pediatry. Szybkiego kontaktu z lekarzem wymaga sytuacja, gdy objawom infekcji towarzyszy zmiana zachowania dziecka (niepokój lub apatia), dziecko nie chce ssać piersi. Opryszczka (HSV). Jeśli kobieta ma zmiany opryszczkowe na zewnętrznych narządach płciowych, w czasie porodu może dojść do zakażenia dziecka. Istotne jest także, czy partner kobiety będącej w ciąży nie ma zmian opryszczkowych na narządach płciowych. Jeśli tak, to istnieje ryzyko zakażenia kobiety, rodząca kobieta może wówczas stanowić źródło zakażenia dla dziecka (może wydalać wirusa zanim wystąpią u niej zmiany skórne). Zmiany na narządach płciowych ma tylko 25% matek noworodków, które uległy zakażeniu HSV. W celu uniknięcia bezpośredniego kontaktu dziecka z wirusem w wyżej omówionych sytuacjach ciąża powinna być rozwiązana cięciem cesarskim. Źródłem zakażenia dla noworodka może być inny bezpośredni kontakt z opryszczką z każdą osobą, która całuje dziecko, a ma opryszczkę wargową albo gdy matka ma zmiany opryszczkowe na piersi, którą karmi dziecko. Takiego kontaktu należy unikać. Kobieta z opryszczką nawrotową nie wydala wirusa z pokarmem, może karmić piersią, ale nie tą, na której ma świeże zmiany. Objawy zakażenia HSV mogą wystąpić do 3. tygodnia życia, u ok. 75% dzieci – w pierwszym tygodniu (25% w pierwszych 2 3 dobach). Oznacza to, że większość noworodków rozwija objawy infekcji już po wypisaniu z oddziału. Rodzice są pierwszymi osobami, które mają rozpoznać, że dziecko jest chore. Należy zwracać uwagę na zachowanie dziecka. Noworodek bardzo rzadko ma gorączkę, natomiast niepokoić powinno, gdy mniej je lub odmawia jedzenia, staje się senny (przesypia pory karmienia), lub gdy bez ustalonej przyczyny płacze, jest pobudzony, może mieć obniżone napięcie mięśniowe, mogą wystąpić drgawki. Tylko u 30 43% noworodków stwierdza się zmiany skórne. Zakażenie noworodka wirusem opryszczki jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji, wymaga natychmiastowego leczenia dożylnym acyklowirem, obarczone jest dużym ryzykiem sepsy, zapalenia mózgu i jest stanem zagrożenia życia. Ospa wietrzna (VZV). Źródłem okołoporodowego zakażenia może być ciężarna, jeśli choruje na ospę wietrzną w ostatnim okresie – do 3 tygodni przed porodem (okres wylęgania ospy to 10–21 dni), w trakcie porodu lub w pierwszych dobach po urodzeniu dziecka. Źródłem zakażenia dla noworodka są także osoby (najczęściej starsze rodzeństwo) aktualnie chorujące na ospę lub na 2 dni przed jej wystąpieniem, o ile w tym czasie miały bezpośredni kontakt z noworodkiem. Ospa wietrzna stanowi zagrożenie dla noworodka, najgroźniejsze są zakażenia od matek – ryzyko zgonu noworodków, chorujących między 5. a 10. dobą życia wynosi do 21%. Jeśli kobieta zachorowała na ospę wietrzną w okresie od 5 dni przed porodem do 48 godzin po porodzie to noworodek powinien otrzymać dożylny preparat immunoglobuliny zawierającej wysokie miano przeciwciał przeciwko ospie wietrznej (Varicellla Zoster ImmunoGlobulin – VZIG). Po kontakcie z ospą wietrzną preparat ten podaje się także wcześniakom urodzonym przed 28. tygodniem ciąży, których matki nie chorowały na ospę i nie były przeciw niej szczepione lub wcześniakom z masą urodzeniową poniżej 1000 g, niezależnie od wywiadu u matki. Jeśli noworodek zachoruje na ospę wietrzną to od momentu zachorowania należy go leczyć dożylnie acyklowirem, w warunkach szpitalnych. Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Jeśli kobieta ma stwierdzone kłykciny kończyste, wówczas podczas porodu fizjologicznego istnieje ryzyko (1/500) zakażenia dziecka. Do 6. miesiąca życia mogą wystąpić wówczas wrodzone brodawczaki krtani, znacznie rzadziej rozsiane brodawczaki płuc. Najczęstszym objawem jest zmiana barwy głosu, płaczu niemowlęcia. Brodawczaki krtani rozpoznaje i leczy (usuwa) laryngolog. Odmatczyne zakażenie wirusem B zapalenia wątroby (WZW B). Do takiego zakażenia może dojść, gdy matka jest zakażona HBV. Ryzyko przeniesienia zakażenia wynosi 10–90% – jest największe, gdy kobieta ma wysoką wiremię (świeże zakażenie w ciąży lub tuż przed, z reguły bezobjawowe). Wiremia oznacza ilość wirusa/liczbę kopii wirusa we krwi. U dzieci, które uległy zakażeniu istniej wysokie ryzyko (80%), że wirus nie zostanie wyeliminowany i dojdzie do przewlekłego zapalenia wątroby (zobacz: Przewlekłe zapalenia wątroby o etiologii wirusowej). Dziecko najczęściej nie ma objawów, a choroba wykrywana jest przypadkowo. Jednak po ok. 10–20 latach zakażenia konsekwencje mogą być poważne: u 25% pacjentów prowadzi ono do marskości wątroby i rozwoju raka wątroby. Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV). Jeśli matka jest zakażona, to ryzyko zakażenia dziecka wynosi 4–10%. Nie określono poziomu wiremii, od jakiego ryzyko transmisji jest niskie, na pewno najwyższe jest w sytuacji wysokiej wiremii (świeże zakażenie w ciąży lub tuż przed, bezobjawowe). U 6% dzieci zakażonych okołoporodowo dochodzi do przewlekłego zapalenia wątroby. Skutki przewlekłej infekcji – marskość/nowotwór wątroby mogą wystąpić po ok. 10–20 latach u 20% chorych. Zakażenie HIV. Ryzyko zakażenia dziecka jest największe (do 50%), jeśli kobieta uległa zakażeniu tuż przed lub w czasie ciąży i gdy karmi piersią przez co najmniej pół roku. Większość zakażeń następuje w okresie okołoporodowym. Noworodek nie ma objawów infekcji, pojawiają się one później. Rozpoznanie z reguły ustala się, gdy znany jest status matki. Omówienie objawów przekracza ramy artykułu, zwłaszcza że mogą one wystąpić już po okresie okołoporodowym. Dzieci zakażone w życiu płodowym (w czasie ciąży) mogą mieć AIDS i może dojść do bardzo ciężkich zakażeń (pneumocystowe zapalenie płuc, grzybica, uogólnione zakażenie cytomegalowirusowe) już w pierwszych miesiącach życia. Istotne jest jak najszybsze postawienie diagnozy i rozpoczęcie leczenia w celu zahamowania rozwoju choroby. Jest to choroba przewlekła, dzieci leczone są przez całe życie. Co robić w razie wystąpienia objawów? Wszystkie zakażenia okołoporodowe wymagają konsultacji specjalistycznej. Objawy infekcji w wieku noworodkowym mogą stanowić zagrożenie życia. Objawowe zakażenia wirusami grypy, opryszczki, ospy wietrznej leczy się w warunkach szpitalnych, na oddziałach z możliwością intensywnej terapii. Zakażenia HBV, HCV i HIV u matek są wskazaniem do postępowania profilaktycznego obejmującego opiekę nad ciężarnymi, odpowiednie prowadzenie porodu oraz szybką diagnostykę i ewentualne leczenie zapobiegające transmisji wirusa od pierwszej doby życia. Jak lekarz stawia diagnozę? Podejrzenie wirusowych zakażeń okołoporodowych w znacznej mierze oparte jest na wiedzy o infekcji matki. Rozpoznanie potwierdzają objawy kliniczne i weryfikacja badaniami laboratoryjnymi, opartymi z reguły na poszukiwaniu materiału genetycznego wirusa we krwi dziecka. Obecne metody umożliwiają szybkie rozpoznanie. Jakie są sposoby leczenia? Leczenie zależy od czynnika powodującego zakażenie. Leczenie przyczynowe – tzn. przeciwwirusowe dostępne jest w zakażeniach wirusami opryszczki, ospy wietrznej i grypy. Otrzymują je noworodki z objawami choroby, wyłącznie w szpitalu. Zakażenia wirusami zapalenia wątroby typu B i C leczy się w fazie przewlekłej choroby, dopiero u dzieci w wieku powyżej 3 lat. Zakażenie HIV należy leczyć natychmiast po ustaleniu rozpoznania u niemowlęcia, prowadzi się je przez całe życie. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Zasady przekazywane od pokoleń młodym matkom mają racjonalne podstawy – należy unikać kontaktu z osobami chorymi i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Noworodka należy chronić przed infekcjami i nie powinno się narażać go na liczne odwiedziny, mimo że jest on obiektem zainteresowania członków rodziny i wielu znajomych. W tym wieku nie ma jeszcze dojrzałego układu odporności, przeciwciała matki i pokarm nie zapewniają pełnej ochrony. W tym okresie najrozsądniej ograniczyć kontakty z osobami niebędącymi stałymi domownikami, a domowników, jeśli mają jakąkolwiek infekcję, powinno się także izolować od noworodka. Istnieją ustalone możliwości zapobiegania wielu z wyżej wymienionych infekcji. Poza przestrzeganiem higieny i ograniczaniem kontaktów najprostsze i najskuteczniejsze są szczepienia ochronne. Nastolatki (najlepiej przed inicjacją seksualną) należy zaszczepić przeciwko HPV – w ten sposób chronimy je przed rakiem szyjki macicy, ale także przed brodawczakami – nie będą miały kłykcin, eliminuje się ryzyko okołoporodowego zakażenia HPV. Przed planowaną ciążą należy sprawdzić, czy kobieta jest uodporniona przeciwko: ospie wietrznej, grypie oraz odrze i różyczce. Różyczka jest istotnym problemem we wcześniejszym okresie ciąży, kiedy może spowodować wady wrodzone u dziecka. Przed ciążą powinno się sprawdzić, czy kobieta była szczepiona, kiedy, czy ma ochronny poziom przeciwciał. Jeśli nie jest chroniona, to należy ją zaszczepić przeciwko odrze, śwince, różyczce (skojarzona szczepionka przeciwko tym trzem chorobom) oraz przeciwko ospie wietrznej. Przed zachorowaniem chroni podanie 2 dawek w odstępie minimum 6 tygodni. Są to żywe szczepionki, cykl szczepień trzeba zakończyć najpóźniej na miesiąc przed ciążą. Przeciwko grypie należy szczepić przed każdym sezonem epidemicznym, przed ciążą i w czasie jej trwania. Kobieta uodporniona przeciwko grypie, ospie wietrznej, odrze, śwince i różyczce nie powinna zachorować w trakcie ciąży i nie będzie w związku z tym stanowić źródła zakażenia dla swojego dziecka, w okresie kiedy infekcje te mogą być szczególnie groźne. Przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW B) szczepi się 3 dawkami, najlepiej przed ciążą, ale można także szczepić w trakcie jej trwania. Obecnie szczepi się dzieci (od wieku noworodkowego), kobiety w wieku rozrodczym, jeśli dotychczas nie zostały zaszczepione powinny otrzymać pełne szczepienie. Pełny cykl przeprowadza się jeden raz, nie ma wskazań do powtarzania dawek. Jeśli kobieta jest zakażona HBV to noworodek w pierwszej dobie życia jest szczepiony przeciwko WZW B (zgodnie z kalendarzem szczepień) i dodatkowo powinien otrzymać immunoglobulinę, zwierającą wysoki poziom przeciwciał przeciwko wirusowi HBV (anty-HBs). Zapobieganie okołoporodowym zakażeniom wirusami opryszczki pospolitej (HSV) polega na zakończeniu ciąży cięciem cesarskim w sytuacji, gdy kobieta ma opryszczkę narządów płciowych. Nie ma szczepionki przeciwko wirusowi opryszczki. Nie szczepi się również przeciwko HCV i HIV, ale zaleca się postępowanie zmniejszające ryzyko przeniesienia zakażenia z matki na dziecko. Warunkiem podjęcia działań zapobiegających chorobie dziecka jest wiedza o matce. Profilaktyka zakażeń wertykalnych HCV obejmuje prowadzenie porodu tak, by okres od odejścia wód do urodzenia dziecka nie przekroczył 6 godzin. Kobieta może karmić piersią. Kobieta przewlekle zakażona HCV powinna otrzymać leczenie przeciwwirusowe przed planowaną ciążą, tak by zakończyć terapię na 6 miesięcy przed ciążą. W celu ułatwienia decyzji o wykonaniu badania w kierunku HIV zaproponowano proste pytania, wystarczy jedna odpowiedź pozytywna, by wykonać test (kampania Krajowego Centrum ds. AIDS): Czy chociaż raz w swoim życiu Ty/Twój partner zmieniłaś partnera seksualnego? Czy Ty/Twój partner miałaś przypadkowy kontakt seksualny? Czy na wyjazdach zdarzyło się, że zawarta znajomość skończyła się w łóżku? Czy alkohol lub środki odurzające były powodem utraty kontroli nad Twoim zachowaniem? Kobiety zakażone HIV w ciąży powinny być leczone antyretrowirusowo (lekami przeciwko wirusowi HIV). W zależności od skuteczności terapii zaleca się ukończenie ciąży porodem fizjologicznym (czas od odejścia wód nie powinien przekroczyć 4 godzin) lub cięciem cesarskim. Noworodek powinien otrzymywać leki od pierwszej doby życia przez 4 tygodnie. Karmienie piersią jest przeciwwskazane. Zastosowanie profilaktyki daje niemal 100% szansę urodzenia zdrowego dziecka. Bez profilaktyki ryzyko zakażenia wynosi 30–50%, zwłaszcza jeśli kobieta uległa zakażeniu na krótko przed ciążą lub w czasie jej trwania i gdy karmi piersią ponad 6 miesięcy. Piśmiennictwo: Szczepańska-Putz M.: Jak pielęgnować dziecko z choroba zakaźną. PZWL, Warszawa, 2005 Wysocki J., Czajka H.: Szczepienia w pytaniach i odpowiedziach. HelpMed, Kraków 2007

noworodek zaraz po porodzie